Senin, 19 September 2016

NGIPI SING DADI KENYATAAN

Dening : Intan Awwaluna Firdaus
Juara siji yaiku…..Ayu, Ayu, Ayu, (penonton pada nyelok jenenge Ayu) di olehno.…Ayudia Pelangi, selamat kanggo Mbak Ayudia seng oleh juara siji lomba main piano sak Indonesia. Ayu…Ayu…tangi ndok ibuke nyelok ayu saka pawon nalika masak. Krunggu enek seng nyelok moro-moro Ayu langsung tangi. “Ealah tibakne iki maeng ngipi.” Ayu ngomong.
Jenenge Ayudia Pelangi, biasane dicelok Ayu. Manggon nang Jakarta, bareng ibuk lan simbah wedok. Bapake wes suwe gak enek amarga kecelakaan montor nalika Ayu kelas 3 SD. Ibune kerjo dadi guru SMP nang cideke omahe, kanggo nguripi Ayu lan simbahe Ayu. Ayu sak iki SMA kelas 11, Ayu sekolah ing SMAN 35 Jakarta. Sak tahun terakhir iki Ayu melok les piano nang omah gurune seng ngulang nang sekolahe Ayu. Ayu mulai seneng main piano nalika tau ndilok nang yotube arek main piano seng wes ahli, amarga iku Ayu langsung kepingin nemeni belajar piano supaya isa dadi pemain piano sing ahli.
Senin koyok biasane Ayu pamit ibuk lan simbahe sakdurunge budal sekolah. “ Buk, mbah, Ayu pamit sekolah rumiyen.” Pamite Ayu marang ibuk lan simbahe. “Ati-ati nduk, sing pinter nek sekolah.” Jawabane ibukke Ayu. Ayu budal numpak angkot, “ Woi, awakmu ta iki maeng tak kiro sopo.” Ayu nyelok sahabate Mira lan Dini seng gak ketemu rong minggo amarga preian semester. Ayu lan sahabate langsung rangkul-rangkulan. Nang angkot bocah telu maneg pada cerita piye preiane lan pada nguyu nyeritakake kadadean-kedadean lucu nalika preian. Angkot  seng ditumpaki ayu lan sahabate maeng wes tekan sekolah. Ayu melbu sekolah lan pelajaran koyok biasane. Tet…tet…tet…bel muleh wes muni, Ayu moleh lan  mlaku menyang gerbang ngarep kango nyegat angkot ing dalanan menyang gerbang ngarep Ayu dicelok sabate yaiku Mira lan Dini. “ Yu aku enek brosur lomba main piano nang Bali tingkat nasional ( karo nyerahno brosur nang Ayu) tanggal 25 Agustus, kurang 3 wulan. Aku yakin awakmu isa, ayo yu melok jarene awakmu kepingin dadi juara nasioanal? Lha iki kesempatan ojo disia-siano.” Mira ngomong nang Ayu. “ luh… aku yo kepingin se, tapine aku ijek sak tahun iki belajar piano. Aku yo tak takon nag Bu Lena disek” Koncone njawab, “ mangkane iku yu awakmu kudu semangat, lan latihan seng temen supaya isa dadi juara.”, “ amiinn.” Jawabane Ayu.
Dina Rabu nalika Ayu les piano Ayu takon menyang Bu Lena ngenani lomba main piano sak Indonesia. Akhire ayu diizini ambek Bu Lena kanggo melok lomba main piano.” Mainmu piano iku apik nduk masio cuma setahun belajar, tapi mainmu gak kalah karo pemain piano seng ahli.” Ngomonge Bu Lena marang Ayu.” Amiin bu, Alhamdulillah, mugi-mugi kulo saged dados seng sae.” Harapane Ayu supaya isa dadi kenyataan. Sak bendina Ayu latihan marang Bu Lena supaya main pianone isa apik. Ora lali Ayu njalok do’a nang ibuk lan simbahe supaya latihane lancar.
Sak wulan terakhir sakdurunge lomba, ayu gelek ngerasakno sirahe ngelu, lan Ayu ya gelek mimisen. Ayu ora ngomong sopo-sopo tentang sirahe ngelu lan gelek mimisen ayu nganggep iki cuma kepegelen, Ayu tetep semangat latihan kanggo lomba. Ayu ngerasa sirahe ngelu kok gak mandek-mandek. Akhire Ayu priksa nang dokter, dokter ngomong penyakite Ayu wes parah. Ayu ora ngomong nang sopo-sopo tentang penyakite. Utamane ibuke, amarga Ayu ora kepingin ibukke sedih lan khawatir.
Dina minggu Mirta lan Dini dolan menyang omahe Ayu. Soale Mirta lan Dini krungu nek Ayu gelek semaput. Nalika wong loro takon tentang penyakite ayu, ayu ora njawab. Ayu ora kepingin sahabate, ibune, gurune, simbahe, sedih lan khawatir marang Ayu.
Dina sabtu isuk Ayu budal lomba kanggo babak penyisihan. Ora lali Ayu njalok doa restu marang ibu lan simbahe. “ bu, Ayu pamit tindak lomba menyang Bali. Kula nuwun doanipun panjenengan supados saged lancar lan saged dados juara.” Ayu njalok doa marang ibune. “iya nduk, ibuk terus ndoano sampean, ati-ati nduk”. Jawabane ibuke Ayu. Maringunu Ayu budal menyang Bali diterake Bu Lena.
Minggu bengi, Ayu tekan ing Bali, Rbune Ayu langsung lomba. Ayu lolos terus lewat babak penyisihan, sampek babak final. Ayu ora lali syukur marang Gusti kang maha agung, amarga bisa diparingi kamudahan. Ing hotel Ayu telpon ibune kanggo menehi kabar, “ bu, Alhamdulillah kula lolos babak final,nuwun doane panjenengan bu. Mugi-mugii saged dados juara setunggal.”.” iku mesti nduk, ibuk sakbendina donga kanggo sampean ya mugi-mugi sukses”.” Amiin, ngeh mpun buk, kula badhe latihan rumiyen. Assalamualaikum buk.”.” waalaikum salam”.
Babak terakhir seng dienteni yaiku babak seng nemtokake sopo seng dadi juara, Ayu nuwun supados ibune isa teko ing acara final lomba piano iki. “marilah kita sambut penampilan dari Ayudia Pelangi, tepuk tangan yang meriah untuk Ayudia Pelangi”. Ayu main piano apik tenan, masio ana kesalahan titik tapi ora ngurangi penilaian juri. Lawane  Ayu ya ora kalah karo ayu, maine ya apik. Sakmarine Ayu tampil, pamirsa langsung ngadek lan tepuk tangan amarga Ayu pas lagi main piano apik tenan. Lawane  Ayu ya ora kalah karo ayu, maine ya apik. Sakwise tampil, nang mburine panggung Ayu lansung nanggis eling perjuangane lan almarhum bapake Ayu, ibune, simbah, kancane, lan bu lena seng sakbendinane ngulangi ratna sampek isa koyok sak iki. Ayu eling nalika ngipi seng sekitar 4 wulan ika dadi kenyataan.  Pegumuman pemenang diumumake seminggu sakmarine para finalis tampil.
Sakdurunge pengumuman Ayu wes mbalek nang Jakarta, sakwise teka awake Ayu ngedrop, Ayu  langsung digowo menyang rumah sakit karo ibune. Tambah dina keadaane Ayu tambah elek, ora ana kemajuane. Ayu difonis dokter kenek penyakit kanker otak stadium akhir, Dokter ya mung isa nolongi sak isane. Sedina sakwise akhire dokter nomong nek nyawane Ayu ora isa ketolong maneh. Ibune langsung nagis, ora kuat nrima brita iki. Bu Lena, sahabate Mirta lan Lena, lan kanca-kancane pada ngelayat. Akhire Ayu dikubur nang jejere makam almarhum bapake.

Sedina sakwise dikubur, Bu Lena Nyerahake surat seng ditulis Ayu sakmarine lomba. Bu Lena jek tas eling ana surat sing dititipake Ayu. Bu Lena ya nyerahake piala juara pertama sak Indonesia ngone Ayu. Nalika ibune Ayu mbukak surat saka Ayu lan nerima piala ibune Ayu langsung mrabak lan nagis. Isine surate kaya iki, “ sepuntene seng katah buk, Ayu mboten sanjang ibuk nalika Ayu gerah. Mugi-mugi piala juara pertama dados ngen kula. Matur nuwun buk sampun dados ibuk seng sae lan tresna kale kula. Ayu badhe pamit rumiyen.”. banyu mata ibune Ayu langsung mili ora kena dibendung. Piala kuwi dadi kado lan kenangan saka Ayu marang ibune, amarga Ayu wus ora ana.
Share:

0 komentar:

Posting Komentar