BUDIMAN

Dening : Alfina W.H

4 taun kepungkur

Langit kang cerah ing Surabaya nandakno persis kaya atiku kang seneng, panase Surabaya ora ngilangno rasa semangat lan senengku iki. “Bu, kulo badhe ten kampus, Assalamualaikum.” pamit ku marang ibu kos. “Ati-ati yo nduk, Waalaikumsalam.”

Aku mlaku tekan kos nang halte, gak suwi aku wis tutuk kampus. Butuh 15 menit tok tekan kos nang kampus. Wajah ramah sumringah mesti aku ketokno nang wong akeh. Kenopo?. Ibu  tau ngomong nang aku, sak gede opo masalah, sak sedih opo kowe tetep o sumringah marang wong.

“Assalamualikum wr.wb, sugeng awan kulo ten mriki badhe nampilaken tugas  kulo kang duweni irahan Sosiology for Communication Channel .” “Matur nuwun.” Arek kelas lan dosen banjur neploki lan ngomong nek hasil tugas ku apik lan ketoto rapi. Alhamdulillah gumamku nang njero ati.

“Bud, Budii.” Citra nyelok aku karo mlayu. Iyo jenengku Budi, Salsazila Nur Budiman. Umurku 20 taun , aku kuliah ing Universitas Pandjaitan jurusan Ilmu Komunikasi semester 6, kurang sak taun engkas aku wes oleh gelar sarjana komunikasi, Insyaallah.

Akeh wong seng ngomong nek jenengku ndeso, wong kaget pas ngerti jeneng dowo ku. “Ayu-ayu kok jenenge nur budiman haha jeneng model opo kuwi?”. Nek jare ibu karo ayah ku Nur Budiman iku cahaya kang nduweni budi pekerti luhur, cahaya iku wes terang benderang dibutuhno wong opo maneh seng duwe budi pekerti luhur. Dungone wong tuwo supaya aku dadi anak kang duwe budi pekerti luhur lan di butuhno marang wong liyo.

Aku pancen ora sepinter kanca-kanca ku seng nang kelas, tapi aku mesti iling karo ucapane ibu yaiku kowe ora usah sedih yen kowe ora pati pinter tapi kowe kudu sedih yen kowe ora duweni budi pekerti kang luhur. Aku kudu duweni tutur basa lan perilaku kang becik supaya aku disegani marang wong liyo.

Senin 23 Juli iki tugas terakhir ku nang kampus pandjaitan , yaiku skripsi. Aku wes mulai golek materi lan wes nyiapno bahan-bahan digawe skripsi, akeh kanca-kanca ku podo wegah nggarap skripsi iki tapi aku banjur ngomong nek iki awal awakdewe nang dalan sukses.

Aku kepingin kanca jurusanku iki podo lulus bareng lan iso sukses bareng, tapi bedo pemikirane ambek kanca ku seng jenenge Citra. Citra ancen arek populer nang kampus tapi emane areke iku kurang duwe unggah-ungguh marang wong liyo opo maneh karo dosen.

Bengi iku adem banget, suara gemercik banyu udan isih kerungu ning kuping. Aku ilangno rasa males gawe ngeprint skripsiku, nang panggon ngeprint iku onok skripsi duwene Citra Mustika universitas pandjaitan, aku kaget banjur takok dadakno pancen Citra bayar wong kanggo nggarap skripsi ne lan wani bayar akeh ben oleh skripsi seng apik.

Sidang skripsi wes teka masane, akeh kabar seng ngomong nek Citra ngekei duwit nang kampus ben areke oleh nilai apik nang ijazah, lan akhire Citra oleh nilai apik pancen wong tuwo ne duwe kuasa nang kampus .Aku rodok mangkel lapo wong kang ora jujur isok nduwe nilai luwih dukur timbang aku kang wes nyiapno materi lan bahan gawe skripsi wes ora kuat karo skripsi kate medot kalah karo wong kang duwe kaya.

Tapi saiki aku wis isok njupuk pelajaran saka kejadian 4 taun silam, aku wis kerja nang stasiun televisi nasional lan aku wis dadi pemaca berita luwih adoh timbang Citra. Citra saiki kerja nang percetakan dadi pegawai biasa, kok isa???.

Citra duwe nilai ijazah apik tapi ora jujur, ora duwe budi pekerti luhur, ora duwe kinerja kang apik. Golek kerja iku gak mek kudu duwe pengetahuan tapi duweni solidaritas sosial kang duwur, paling duwur yaiku budi pekerti luhur. Wong kang ora duweni budi pekerti luhur rasane kaya ora duwe opo-opo.

Jeneng ndeso ku iki nggawa berkah kanggo aku, dungo ne wong tua ku manjur aku dadi wong kang duweni budi pekerti luhur lan sukses lewat dalan lan usaha ku dewe. Alhamdulillah.